CD-ROM TeX Live można używać na trzy sposoby:
Każda z tych metod jest dokładniej opisana w dalszych rozdziałach.
|
Struktura Web2c oznacza, że można uruchamiać programy przez zwykłe dodanie do zmienej PATH odpowiedniego podkatalogu katalogu bin na CD-ROM-ie. Potrzebne pliki będą znajdowane bez dalszych problemów. Poniżej zamieszczony jest spis dostępnych systemów i odpowiednich katalogów.
|
Wydawałoby się, że późniejsze wygenerowanie czcionek czy zmiana konfiguracji może spowodować problemy, ponieważ nie można zmieniać plików na CD-ROM-ie. Można jednak posiadać na dysku drugie, równoległe drzewo TeX-owe, w którym można dokonywać zmian. Drzewo takie jest przeszukiwane przed głównym drzewem CD-ROM-u. Domyślną lokalizacją jest texmf-localconfig na CD-ROM-ie (katalog, który nie istnieje!), wobec tego musisz ją zmienić ustawiając zmienną środowiskową VARTEXMF.
Tak więc użytkownicy sh lub bash na Intel PC z systemem Linux mogą zamontować CD-ROM TeX Live w katalogu /cdrom za pomocą polecenia:
Dla wygody, powyższe linijki można dodać do skryptu .profile.
W razie wątpliwości najlepiej zwrócić się do lokalnego guru systemowego o pomoc przy instalowaniu CD-ROM-u i w wyborze katalogu dla systemu TeX.
Odpowiednie pliki pomocnicze zostaną zainstalowane na twardym dysku za pierwszym razem, kiedy tylko będą potrzebne. Aby wszystko zainicjować i sprawdzić czy działa, warto od razu uruchomić skrypt texconfig.
Instalacja części lub całości dystrybucji na twardym dysku wymaga zamontowania CD-ROM-u w systemie, przejścia do jego katalogu głównego i uruchomienia:
Następnie pokaże główną stronę konfiguracyjną (Rys. 1), umożliwiającą wybór:
Opcje wybiera się przez wpisanie litery lub liczby i potwierdzenie jej klawiszem Enter. Przykładowo: wykryty został system Linux ELF, wybrany został domyślny tryb zalecany do wszystkich zestawów, domyślny katalog instalacji to /usr/local; zauważ, że wyświetlana jest także ilość miejsca na dysku, potrzebna do zainstalowania pakietów. Jeśli wykonuje się sugerowaną instalację, potrzebne jest około 100 megabajtów wolnego miejsca na dysku. Podstawowa instalacja zajmie jedynie 10 megabajtów; można ją poszerzyć wybranymi pakietami, kiedy zajdzie taka potrzeba.
W katalogu wybranym do instalacji, w podkatalogu bin, skrypt instalacyjny umieści binaria. Drzewo z plikami TeX-owymi zostanie umieszczone w podkatalogu texmf.
|
|
Pozycja options pozwala zdecydować, czy nowo tworzone fonty powinny znaleźć się w innym miejscu (jeżeli chcemy, dla większości użytkowników, zainstalować główny pakiet w trybie tylko do czytania (read-only)), oraz czy utworzyć dowiązania symbliczne (links) dla stron man i GNU info w standardowych katalogach systemu. Wymagane do tego są, oczywiście, uprawnienia administratora.
W przypadku wybrania <C> collections, wyświetlone zostaną dostępne zestawy, wybrany poziom instalacji oraz wymagane miejsce na dysku (rys. 2). Możliwe jest ustawienie oddzielnych poziomów instalacji dla każdego z zestawów, w zakresie od none (nic) do all (wszystko). Można wybrać zarówno wszystkie zestawy od razu, jak i konkretny zestaw i ustawić dla niego poziom instalacji (rys. 3).
Po zakończeniu ustawień należy powrócić do głównego ekranu i rozpocząć instalację. Program instalacyjny, mając na uwadze wybrane zestawy i systemy, sprawdzi spisy plików na CD-ROM-ie, stworzy listę plików do skopiowania, po czym pliki zostaną skopiowane na twardy dysk. Następnie uruchamiana jest sekwencja inicjująca (tworzenie plików formatów itd.). Po zakończeniu wystarczy dodać do zmiennej PATH właściwy podkatalog bin instalacji TeX-a i można zacząć pracę. Jeśli zajdzie potrzeba, można przenieść binaria wyżej o jeden poziom, np. z /usr/local/bin/mips-irix6.2 do /usr/local/bin; jednakże po tym należy wyedytować plik texmf/web2c/texmf.cnf (patrz Dodatek A) i zmienić linię znajdującą się blisko początku pliku:
na
Jeśli przeniesie się całość instalacji do innego katalogu należy dokładnie to określić, modyfikując zmienną TEXMFMAIN w pliku texmf.cnf, a także ustawiając TEXMFCNF na $TEXMFMAIN/texmf/web2c.
CD-ROM TeX Live można używać zarówno do aktualizacji istniejącej instalacji, jak i do dodawania składników do wcześniejszej instalacji z CD-ROM-u. Główny program instalacyjny przeznaczony jest do użycia tylko za pierwszym razem, natomiast później należy używać znajdującego się na CD-ROM-ie skryptu install-pkg.sh. Uruchamia się go przez zamontowanie CD-ROM-u, przejście do katalogu odpowiadającego temu CD-ROM-owi i napisanie
Skrypt ma dziewięć parametrów; pierwsze cztery pozwalają wybrać: pojedynczy pakiet do instalacji, cały zestaw (np. ams2), nazwę katalogu zamontowanego CD-ROM-u, oraz nazwę katalogu zawierającego pliki z listami (zwykle te dwa ostatnie ustawiane są automatycznie):
--package=nazwa | |
--collection=nazwa | |
--cddir=nazwa | |
--listdir=nazwa | |
Proces instalacji jest określony dokładniej przez cztery kolejne parametry; pierwsze dwa pozwalają wyłączyć z instalacji dokumentacje lub pliki źródłowe, trzeci wyłącza domyślne uruchamianie na koniec skryptu mktexlsr, który przebudowuje bazę danych o plikach, a czwarty powoduje jedynie wypisanie plików, które miałyby być zainstalowane:
--nodoc | |
--nosrc | |
--nohash | |
--listonly | |
Wreszcie można wyszczególnić, czy zamiast instalować pliki, skrypt powinien utworzyć archiwum tar w wybranej lokalizacji:
--archive=nazwa | |
Tak więc, jeżeli chcielibyśmy tylko zobaczyć przed zainstalowaniem, jakie pliki tworzą pakiet fancyhdr, nasze polecenie wyglądałoby następująco:
Gdy tylko program instalacyjny skopiuje wszystkie pliki w miejsce, gdzie mają być zainstalowane, można użyć programu texconfig, pozwalającego konfigurować system według własnych potrzeb. Program ten może być w każdej chwili uruchomiony do zmiany instalacji, z interfejsem pełnoekranowym (wymaga on programu dialog, zawartego w pakietach z binariami) lub z linii poleceń. Program instalacyjny powinien być używany dla wszelkich zmian, takich jak ustawianie drukarek czy przebudowywanie bazy danych o plikach. Obydwa tryby pracy mają tekst pomocy opisujący możliwości.